قیام 4

بسم الله الرحمن الرحیم

 

 

هدف چهارم، کفاره گناهان:
 

چنان که درمیان برخی از روضه خوانان و نوحه خوانان شایع است گفته می‌شود امام حسین به استقبال شهادت رفت و خود را به مسلخ شهادت برد که فقط فقط مردم برای او گریه و عزاداری کنند و با این کار گناهانشان آمرزیده شود. خلاصه اینکه شهادت امام را کفاره‌ی گناهان امّت مرحومه‌ی اسلام می‌دانند. ریشه و منشأ این تفکر مجموعه روایاتی است که اغلب در کتاب شریف کامل الزیارات از ابن قولویه قمّی و کتاب گرانقدر بحارالانوار مرحوم مجلسی و اخیراً در خصائص الحسینیه مرحوم شیخ جعفر شوشتری و کتاب البکاء للحسین از علامه میر جهانی (اعلی الله مقامهم الشریف) موجود می‌باشد که متضمن چنین معانی می‌باشد که هر کس بر امام گریه کند، یا روضه خوانی کند، یا حداقل خودش را محزون و غم انگیز به خاطر ایام عزای عاشورائی نشان بدهد خداوند همه‌ی گناهان او را ولو اینکه به اندازه‌ی ریگهای دریا باشد می‌آمرزد (17). بله عالمان دین و اولیای الهی این روایات شریف و نورانی را کاملاً قبول می‌دارد امّا این روایات را بایستی کنار روایات و آیات دیگری قرار داد که حساب حق الناس و ظلم به مردم، بدهی به مردم و امثال این مظالم را جدا کرده و فرموده‌اند بایستی این حق الناس را جبران کرد و این روایات اشک و بکاء را اگر کنار آیات و روایات حق الناس و جبران کردن نماز و روزه خوانده نشده و مانند این‌ها قرار دهیم نتیجه این می‌شود: گریه‌ی بر حضرت حسین قدرت و توان این را دارد که خداوند به برکت آن صاحب اشک که خود امام باشد از حق اللهی که انسان آنرا ضایع کرده و درصدد جبران آن است و حق النفس بگذرد. پس دیدگاه اول در این فصل افراطی و هیجانی است و باعث تجرّی بر گناه انسان می‌شود که یک نفر می‌تواند ربا خواری کند، انواع ظلم‌ها را بکند، از هر جنایت و شهوترانی هم فرو گزار نکند و نماز نخواند و روزه هم نگیرد و بعد برود چند قطره‌ی اشک بر امام حسین بریزد و دیگر کار تمام بشود و خدا همه‌ی گناهان او را هم بیامرزد. اینکه مخالف و معارض با عدالت پروردگار است پس دیدگاه دوم را چه بسا بشود نظر اعتدال و میانه روی دانست. البته آن تصّور غلط اول از آنجا ناشی می‌شود که برخی مردم تصوّر صحیحی از موضوع شفاعت ندارند و تصویری که از آن در اذهان خود دارند به پارتی بازی‌های این دنیا می‌ماند و هرگز شباهتی به شفاعتی که در متون معتبر شیعی آمده و همه‌ی شیعیان بدان معتقد هستند ندارد. این انحراف اعتقادی آن چنان که برخی دانشمندان معاصرمی فرمایند از عالم مسیحیت به عالم عوام شیعه رسوخ کرده و انحرافی است که از تحریف تعالیم عیسی بن مریم توسط ارباب کلیسا سرچشمه می‌گیرد که می‌گویند عیسی به صلیب کشیده شد تا مسیحیان همگی به بهشت بروند که این نظر کاملاً کذب و دروغ و انحرافی است و هرگز نمی‌تواند جایگاهی در تفسیر عاشورا و قیام امام حسین داشته باشد (18). لکن از صحّت و درستی روایاتی که پیشتر به برخی از آن‌ها اشاره شد که بحث کفاره گناهان را در اثر اشک بر امام حسین مطرح می‌کنند هرگز نباستی گذشت منتها کلام در اینست که این روایات ناظر به بحث حق الناس و مظلمه های بر مردم ندارد و این روایات شرط و شروطهائی دارد نه اینکه به صرف چند قطره بر حضرت سیدالشهداء و بدون رعایت موارد دیگر اسلامی و بدون ترک گناه و انجام واجبات شش دانگ بهشت را به کسی بدهند.

 

 

 

قیام 2

بسم الله الرحمن الرحیم

 

 

هدف دوم، امر به معروف ونهی از منکر:
 

برخی از پژوهشگران عامل اصلی قیام امام را امر به معروف و نهی از منکر می‌دانند و برای این نظر به برخی از سخنان حضرت استناد می‌کنند مانند آنکه فرمودند: من از مدینه خارج شدم برای اصلاح کردن و تغییر ایجاد کردن در انحرافاتی که در دین جدم رسول خدا بوجود آمده و امر به معروف ونهی از منکر کنم (15). از میان محققان معاصر هم استاد شهید مرتضی مطهری بیش از همه به این عنصر و هدف در قیام عاشورا توجه داشته‌اند.

 

 

قیام - نتیجه گیری

بسم الله الرحمن الرحیم

 

 

اندیشمندان و علمای تشیع اهداف مختلفی را درباره علّت قیام امام حسین ارائه داده‌اند که از بارزترین آن اهداف: شهادت و امر به معروف و نهی از منکر اصلاح طلبی امام حسین می‌باشد. همه‌ی این اهدافی که بیان شد را می‌توان در طول و در راستای هدف غائی و نهائی امام دانست یعنی هدف افشاگری و نفاق زدائی از چهره بنی امیه که دشمن درجه اول اسلام بود و درصدد قطع اصل و ریشه اسلام عزیز بود که امام آن‌ها را رسوا کرد. امام قبل از آنجا که به خود بیندیشد به اسلام و آینده‌ی آن می‌اندیشد و قبل از آنجا که کشته شدن خود فکر کند به مردن اسلام فکر می‌کرد. او می‌دید که به اسلام پوستین وارونه پوشانده‌اند و هر ظلم و جنایتی را با نام اسلام می‌کنند و از اسلام می‌دانند و هر بلائی را سر اسلام و انسانها می‌آوردند و آنگاه با قرائت مزوانه و ریاکارانه‌ی آیات قرآن آنرا به شکل مغالطه آمیزی به قضا و قدر نسبت داده حتی پاره تن رسول خدا حضرت سیدالشهدا را برای دفاع از دین و حفظ اسلام به مسلخ شهادت می‌نشانند.

قیام - مقدمه

بسم الله الرحمن الرحیم

 

 در طول تاریخ علمای امامیه و عالم تشیّع اهداف و علت‌های مختلفی برای شروع نهضت امام و سفر حضرت از مدینه به مکه و از مکه به عراق و کربلا و نهایتاً واقعه‌ی عاشورا نگاشته و قلم زده‌اند که برخی از این دیدگاه‌ها متأسفانه با شئون امامت و ولایت کلیه الهیه‌ی امام حسین سازگار نیست. این نظرات در میان نویسنگان معاصر به چشم خورده می‌شود که در ردّ آن بسیاری از علماء و اندیشمندان من جمله متفکر شهید استاد مطهری مطالبی دارند، در بخش قیام (اهداف قیام امام حسین (ع)) تلاش شده است که نظرات صحیح و ارزنده‌ی علمای راستین و به حق حسینی و ولایتی را نقل کرده و از میان آن‌ها یک وجه اشتراک به عنوان هدف نهائی امام حسین از نهضت عاشورا ارائه دهد.

 

 

 

  لازم به ذکر است که تمامی مطالب  بخش قیام دارای مستنداتی بر پایه محکم است که در قسمتی جداگانه (قیام - جمع بندی) گذاشته شده که شما عزیزان می توانید مشاهده کنید.