بسم الله الرحمن الرحیم
هدف سوم، عزت نفس و غیرت دینی:
تصویری که تاریخ از سیدالشهداء نشان می‌دهد او را مردی غیور و شجاع، کریم و بزرگوار، دارای عزت نفس، متدین و مدافع دین، عاشق عبادت با خدا و احکام اسلام، بالاخره مرد میدان جهاد و مبارزه معرفی می‌کند. از طرف مقابل یزید بن معاویه را مردی عیاش و هوس ران و حقیر نشان می‌دهد که برای چند روز خوش گذرانی دنیا همه چیز حتی اصول اسلامی و انسانی را به بازی گرفته که صد البته چنین هم بود. پس طبیعی بود که این دو شخصیت متضاد که یکی نماینده‌ی کرامت و مردانگی آل هاشم و دیگری وارث شرارت و لا ابالی گری آل امیه بود هرگز نمی‌توانست قابل جمع باشد. بالاخره این تضاد به تقابل و جنگ کشیده شد و عاشورا دلیلش انفجار چنین تضّادی بود. امّا در این نگاه باز جای آن پرسش وجود دارد که امام چگونه می‌توانست با یزیدی که بر هر شکل ممکن در صدد گرفتن بیعت از امام بود، بیعت نکند؟ و تن به ذلّت هم ندهد؟ از آن سو هم رجال و بزرگان آن عصر پیش بینی می‌کردند که کوفیان امام را تنها خواهند گذاشت؟ و خود امام همه این معنا را می‌دانست. پس امام با بی وفائی کوفیان چگونه می‌خواست از این نزاع بین نور و ظلمت سربلند پیروز شود و عزتمند باشد؟ از طرفی در این قرائت قضیه بیشتر صورت یک نزاع و دعوای شخصی و قبیله ای به خود می‌گیرد و ارزش کار امام را پائین می‌آورد. یکی از اندیشمندان معاصر به نقد و بررسی این دیدگاه پرداخت و معتقد است این نظر، هرگز نمی‌تواند تفسیر کامل و جامعی برای حرکت حسین باشد و در نتیجه این تفسیر نمی تواتند نظریه‌ی این انقلاب را ترسیم کند و برای تفاصیل این حرکت و همه‌ی ابعادش تفسیر کاملی باشد
